Ateizmin Tarihçesi ve İlk Temsilcileri​

Ateizm tarihçesi incelendiğinde bu düşüncenin, tanrı ve din kavramlarının ilk ortaya çıkışı ile örtüştüğü görülür. Tarihte bilinen ilk ateist, M.Ö. 5. yüzyılda yaşamış olan ve yoğun biçimde inançları sorgulayan Diagoras’tır. Aynı zamanda Budizm ve Hinduizim inancında da maddeciliğin ön plana çıkarılıyor olması nedeniyle ateizme yakın ekoller arasında yer almaktadır.

Tarihin bir diğer ilk bilinen ateist düşünürü Antik Yunan döneminde yaşamış olan Sokrates’tir. Tanrılara çok önem verdiği bilinen Yunan toplumunda Sokrates’in tanrılara ilham verdiği düşünülmesinden dolayı idam edilmiştir.

Felsefi akımların öncülerinden olan Demokritos ise ruhların aksine sadece maddenin varlığına inanarak bu düşüncenin bir başka temsilcisi durumundadır. Her birinin farklı şekillerde açıkladığı ancak tek ortak noktalarının tanrının var olmaması olan ilk ateistlerden Epikuros da tıpkı Demokritos gibi maddeyi savunmuş ancak tanrı var olsa dahi doğaya ve insanlara müdahale edemeyeceği düşüncesini savunmuştur.

Hristiyanlık dini ile birlikte, tanrının varlığını kabul etmeyen ateistler oldukça ağır cezalara çarptırılmış ve özellikle Roma İmparatorluğu döneminde sayıca azalma görülmüştür. Ancak bu durum Rönesans ile birlikte değişmeye başlar ve 17 ila 18. yüzyıllarda ateist düşünce yeniden can bulmaya ve çoğalmaya başlar.

Dönemin en önemli ve bilinen ateist temsilcisi; Türkçeye de çevirisi yapılan Sağduyu kitabının yazarı Fransız papaz Jean Mislier’dir. Sonraki dönem olan 19. ve 20. yüzyılda ise özellikle Alman düşünür ve filozoflar ateizm temsilcisi olarak ortaya çıkmaktadır.

Arthur Schopenhauer, Ludwig Feuerbach, Karl Marx, Jean Paul Sartre, Friedrich Nietzsche ve Friedrich Engel’dir. İlk kez Karl Marx ve Friedrich Engel ile siyasi bir çizgiye taşınan ateizm, yine bu dönemde Arnavutluk lideri olan Enver Hoca tarafından benimsenerek ülkenin ateist bir ülke olduğu açıklanmıştır. Bu gelişme sonucunda tarihteki ilk ateist devlet düzeni kurulmuş ve resmi olarak ilan edilmiştir.